Δεν είμαι είκοσι ούτε σαράντα
ομως σιγά σιγά την ζωή κατασπάραξα
με μια μικρή κουτάλα
πότε κουπί την έκανα και πότε σκάλα
να φθάνω όπου μου έλεγαν πως δεν μπορώ
πως για μένα ειναι αδιάβατη η στράτα
με μια μικρή κουτάλα
μαγείραψα και τάισα
κάθε ψυχή στον δρόμο μου χαρά και περιφάνεια
Την κράτησα και με κρατά ακόμα
σαν προσπαθώ όσα σκαλιά απέμειναν για ν΄ανεβώ την σκάλα
