Και η σημερινή μέρα είναι ακόμα καλοκαιρινή μέσα στον Δεκέμβριο. Ανέβηκα στο μαρμάρινο πρεβάζι του παραθύρου της κουζίνας. Μου αρέσει πολύ να κάθομαι εδώ. Παρακολουθώ το πέταγμα των πουλιών. Έρχονται συχνά κάτι σπουργίτια και κάθονται στην πέργκολα του πίσω μπαλκονιού που έχει η κουζίνα μας.
Σε αυτήν έχει τυλιχτεί, επιτέλους, ένα φυτό που το λέει, ρολογιά.1[1] Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ένας Ισπανός γιατρός, προφανώς νιώθοντας τύψεις για τις βιαιότητες των συμπατριωτών του κατά των αυτοχθόνων κατοίκων έψαχνε κάποιο θεϊκό σημάδι έγκρισης και αποδοχής της ισπανικής κατάκτησης. Το βρήκε σε ένα φυτό που είχε μεγάλα, όμορφα άνθη, το σχήμα των οποίων θύμιζε τη σταύρωση του Ιησού και εξαιτίας αυτού, πήρε το όνομα «λουλούδι του πάθους». Από το φυτό αυτό, την πασιφλόρα, οι Ίνκας έφτιαχναν ένα τονωτικό αφέψημα. Το ευχάριστο άρωμά του και ο χριστιανικός συμβολισμός που του αποδόθηκε γρήγορα κατέστησαν το βότανο πολύ δημοφιλές στην Ευρώπη, όπου χρησιμοποιείτο ως ηρεμιστικό και καταπραϋντικό.
Το 1609 στη Ρώμη, ο Jacomo Bosio έδωσε ερμηνείες που αντιπροσώπευαν διάφορα στοιχεία της σταύρωσης, όπως τα πέντε πέταλα και τα πέντε σέπαλα (που ήταν οι δέκα απόστολοι, εκτός από τον Ιούδα και τον Πέτρο), τα εσωτερικά πέταλα σε σχήμα φράντζας (το αγκάθινο στεφάνι), οι πέντε στήμονες (οι πέντε πληγές του Χριστού) και το στίγμα τού ύπερου με το κωνικό σχήμα (τα καρφιά). Αυτός ο συμβολισμός δεν είναι παγκόσμια αποδεκτός, ενώ στην Ιαπωνία είναι γνωστό σαν “φυτό ρολόι”, όπως και στην Ελλάδα που λέγεται “Ρολογιά”.
Υπήρξε ένα πολύ σημαντικό βότανο για τις φυλές των Ινδιάνων της Β. Αμερικής. Οι Cherokee αποκαλούσαν τη Πασιφλώρα ocoee και παρασκεύαζαν από τα φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα της ένα τσάι, το οποίο χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση της αϋπνίας, της υστερίας και της επιληψίας. Θεωρούσαν ακόμη πως η πασιφλόρα είχε αναλγητικές ιδιότητες. Το φυτό καταγράφηκε επίσημα το 1745 από τον Carl von Linné και από το 1800 άρχισε να γίνεται δημοφιλές στην Ευρώπη.
Της το έφερε η Αννα, μια καινούργια φίλη της που όμως πολύ την συμπαθεί. Την άκουσε που έλεγε πως εδώ στο πίσω μέρος η θέα δεν είναι όμορφη και πως τίποτα δεν έχει πιάσει μέχρι τώρα αναρριχητικό φυτό. Η Αννα της έφερε μερικές ρίζες από το εξοχικό της και τελικά έπιασαν. Μεγάλωσε η ρολογιά και συνέχεια απλώνεται. Άνθη της δεν είδα ακόμα. Αλλά που θα πάει, θα ανθίσει.
Τα σπουργίτια δεν ξέρω τι βρίσκουν και κάθονται επάνω στην πέργκολα . Σίγουρα με βλέπουν όπως τα βλέπω και εγώ. Συνεχώς τιτιβίζουν κάτι λένε μεταξύ τους, δεν καταλαβαίνω καλά. Ίσως με κοροϊδεύουν γιατί είμαι κλεισμένος μέσα, σαν σε κλουβί και αυτά είναι έξω, ελεύθερα. Η αλήθεια είναι πως νιώθουν ασφάλεια, δεν κινδυνεύουν από εμένα, τον γάτο με τα γαμψά νύχια. Αν άφηνε το παράθυρο λίγο ανοιχτό θα πεταγόμουν δίπλα τους να τα πούμε από κοντά ένα χεράκι, αλλά αυτό δεν γίνεται ποτέ. Ισχυρίζεται, η θετή μάνα μου, πως αν βγω έξω και φύγω σε άλλα μπαλκόνια θα χαθώ ή θα με πετάξουν κάτω, οι γείτονες της που δεν έχουν κατοικίδια ή δεν συμπαθούν εμάς τις γάτες
Μου είχε πει την ιστορία της συχωρεμένης, Σίσσυ την έλεγαν. Την έχασε για μια εβδομάδα. Άφαντη η μικρή. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως έφυγε από το διαμέρισμα. Βγήκε έξω την έψαξε, τίποτα, πουθενά. Ένα βράδυ άκουσε το κάλεσμά της από το δρόμο, το απέναντι πεζοδρόμιο. Κατέβηκε την πλησίασε, ήταν η Σίσσυ.
Την πήρε αγκαλιά και την ξανάφερε πίσω. Ήταν ταλαιπωρημένη, νηστικιά. Της πήρε μέρες να συνέλθει. Της έδινε την καλύτερη τροφή για γάτες. Την ρώτησα πως έγινε, από που έφυγε, για να κλέψω την πληροφορία της φυγής και εγώ. Άκουσα που έλεγε σε όλους, πως ίσως προσπαθώντας να περάσει στο διπλανό μπαλκόνι, για να βρει την ησυχία της από έμενα που την κυνηγούσα για παιχνίδι, έπεσε. Ίσως πάλι την πέταξαν οι γείτονες.
Με αυτήν την ιστορία με φοβίζει. Στην αρχή μου έκοβε τα νύχια για να μην τους καταστρέφω τα έπιπλα, αλλά μετά το ξανασκέφτηκε και τελικά δεν μου τα κόβει. Θέλει να έχω νύχια για να μπορώ να γραπωθώ από κάπου και να μην πέσω. Αλλά αν ανοίξει το παράθυρο προσέχει, μόνο σε ανάκληση το ανοίγει. Έτσι μένει ήσυχη πως δεν θα της φύγω και μου αρέσει αυτό. Με θέλει κοντά της. Αλλά ξέρω κατά βάθος πως στην καρδιά της έχει μεγαλύτερη θέση, ιδιαίτερη, αυτή η άλλη γάτα η Σίσσυ.
