Ξυπνά η μέρα στην αγκαλιά τού ήλιου με μάτια βουρκωμένα
γεμίζει ο αέρας από το άρωμα τού γιασεμιού στην αυλή μου
ακούω την φωνή τής ζωής απ’ τα κλαδιά των δένδρων
ανάκατες με τού πολιτισμού στον δρόμο.
Ξυπνά το κορμί ψάχνοντας την ψυχή του
πού ησυχία δεν βρήκε κι’ αυτόν τον Αύγουστο.
Αναζητώ στις σταγόνες τού νερού πού πνίγω τα δάκρυα μου
την δροσιά τής μορφής σου
στις σταγόνες τού καφέ να τονώσει το είναι μου
στους χτύπους της καρδιάς μου την ηχώ τής φωνής σου
Και ξέρω, σ’άλλη αγκαλιά ξυπνάς σ’άλλη καρδιά ανήκεις
Σ’άλλη ζωή χαμογελάς, υποψία καμιά δεν σε αγγίζει.
Δεν ξέρω, βρήκες αλήθεια, πού αγάπη την λένε;
Βρήκες αγάπη πού αλήθεια να λέει;
Βρήκες σε δάκρυ αποδείξεις για όσα τα λόγια δεν λένε;
Ξυπνούν οι μέρες στην αγκαλιά τού ήλιου από τότε
αλλάζουν θέση οι μήνες μετά τον Αύγουστο, κάθε Αύγουστο
πού στις ζωές μας φωτιές άναψε, ανέγγιχτο σ’άφησε
ακούω την φωνή της ζωής μόνο απ’τούς χτύπους τής καρδιάς μου
πού χωρίς καμιά μελωδία μονολογεί, ζήσε και να ελπίζεις.
Γλυκό μου μαρτύριο, γλυκιά τυραννία, κορμί πού σε αγάπησα χωρίς προδοσία
ψυχή πού σε λάτρεψα σαν μόνη θρησκεία, φωνή πού ακούγεσαι σαν να είσαι αμαρτία
Τον γαλανό ουρανό άρχισα να μισώ γιατί τον βλέπω στα μάτια σου
την δροσιά της θάλασσας έδιωξα γιατί με έπνιγε στο απέραντο γαλάζιο σου
Με έρωτα σε γέννησα, με έρωτα με σκότωσες
Να ξέρεις, κατάδικοι, όσοι τον θεό Έρωτα αρνήθηκαν,
αυτόν μέχρι το τέλος της ζωής τους θα αναζητούν, από τα δεσμά να τους λυτρώσει
Αύγουστος 1996 AMG
