Ορδές από λευκά, μαύρα και γκρι σύννεφα, το ένα δίπλα στο άλλο, κινούνται απειλητικά με σταθερό ρυθμό, προς την αντίθετη πλευρά της πορείας δύο γλάρων. Τους ξέβρασε ο Σαρωνικός σήμερα. Περίεργο! Δεν είναι η γειτονιά μου συνηθισμένη να δέχεται αυτούς τους επισκέπτες αν και βρίσκεται κοντά η παραλία. Αυτοί οι γλάροι κάτι αναζητούν. Είναι τόσο νευρικό το πέταγμα τους! Πάνε μια δεξιά μια από αριστερά του παραθύρου μου. Στον ουρανό πληθαίνουν τα γκρι και μαύρα στιβαρά σύννεφα. Μόλις που μπορείς να διακρίνεις μερικά λευκά να προβάλλουν ανάμεσά τους. Το φώς υποχωρεί. Το χρώμα ίδιο παντού, γκρι, μαύρο. Κανένα λευκό σύννεφο πια. Μόνο γκρι και μαύρα.
Ο πόλεμος ξεκινά. Με κουρασμένο από την πολυκαιρία λευκό χρώμα οι τοίχοι των κτηρίων, ορθώνουν το παράστημα τους μπροστά στα πρώτα σημάδια επέλασης του κατακτητή που έχει κατέβει μέχρι επάνω από τις ταράτσες τους. Τρομαγμένες αυτές προτείνουν τα σπαθιά τους, τις κεραίες των τηλεοράσεων, ετοιμάζοντας την αντίστασή τους.
Οι δυο γλάροι συνεχίζουν το νευρικό πέταγμα τους στον ρόλο των αξιωματικών. Τρέχουν πάνω κάτω στο πεδίο της μάχης, δίνοντας προστάγματα.
Ένα φως διασχίζει τον ουρανό. Αμέσως μετά ακούγεται ένας κρότος, άγριο μουγκρητό. Το πρόσταγμα! Ακολουθεί ο πιστός σύμμαχός τους αέρας, με αυξανόμενη την δύναμή του, ξεσπά και αυτός βρυχώμενος. Βάζει στόχο πρώτα τα κλαδιά των δένδρων, στις γειτονιές των σπουργιτιών και άλλων πτηνών που έχουν δραπετεύσει, επιλέγοντας την ελευθερία από την ασφάλεια των κλουβιών τους. Τα τραντάζει ανελέητα. Στην συνέχεια επιτίθεται σε όσα μπαλκόνια είχαν αποφασίσει να αντισταθούν κατεβάζοντας για προστασία τις τέντες τους. Τις ταρακουνά βίαια. Τα μεταλλικά τους στηρίγματα ουρλιάζουν από πόνο και φόβο μην σπάσουν, μην και σχιστούν τα πανιά τους. Αλλά αυτός επιμένει. Θέλει να τις ξεριζώσει, να τις αρπάξει και να τις αιχμαλωτίσει. Με αναρίθμητες ριπές από βαριές σταγόνες νερού, τα σύννεφα εξαπολύουν επίθεση. Στο μπαλκόνι μου προσγειώνονται ολοένα και περισσότεροι στρατιώτες του κατακτητή με μία μελωδική συχνότητα, η μια μετά την άλλη. Τα πάντα πλημμυρίζουν.
Οι δύο γλάροι έχουν χαθεί. Ίσως έχουν κουρνιάσει σε κάποια γωνιά, ανήμποροι να σταματήσουν την επίθεση, υποταγμένοι στις προσταγές της φύσης. Η καταιγίδα ήρθε, σάρωσε, νίκησε.
