Τέταρτος όροφος, τέσσερα δωμάτια, τέσσερις τοίχους το καθένα
Από αυτά το ένα έχει στις δυο πλευρές του τούβλα,
Οι άλλες παράθυρα, να βλέπεις την μέρα, την νύχτα
Μπαλκόνι μπροστά του, μάτια για τον έξω κόσμο
ν’ αράζεις τις ηλιόλουστες μέρες παρέα με ταπεινά φυτά κάθε εποχής
Τέταρτος όροφος, τέσσερα δωμάτια, τέσσερις εποχές
Τον χειμώνα, εικόνες από το παρελθόν το κυριεύουν
γύρω από το τραπέζι της πρωτοχρονιάς, των Φώτων,
καντήλι αναμμένο, τα δάκρυα για την μάνα τον πατέρα, την παιδική φίλη,
Το καλοκαίρι τραγουδούν κύματα και γλάροι,
ανάμνηση της σάρκας οι αλησμόνητες στιγμές,
πνιγμένες στα φιλιά, για του Έρωτα την δόξα
Την Άνοιξη πλέκουν στεφάνια οι πασχαλιές
ψέλνοντας, Ω! γλυκύ μου Έαρ, η ζωή εν τάφω
κάθε μέρα, σταυρωμένη και αναστημένη
Το φθινόπωρο τα πρωτοβρόχια ξεπλένουν δένδρα, δρόμους
στα μάτια της καρδιάς σκορπούν πίκρες, αδικίες
ταπεινά γέρνουν την κεφαλή τους τα κυκλάμινα
Το παράθυρο, αγαπημένη είσοδος και έξοδος
σε κάθε άκαρδη σκέψη τυλιγμένη σε μαύρα πέπλα
η άλλη πλευρά δεν μετρά, δεν λογαριάζει στα ταξίδια των ονείρων
Η συρόμενη πόρτα λίγο ανοιχτή, για να περνά το χαμόγελο του φεγγαριού
η γάτα, κουλουριάζετε στις άκρες των δακτύλων μου
τα ζεσταίνει και ανάβει ξανά η δίψα για ξεκίνημα νέας αρχής
Γεμίζει την ζωή μου σελίδες γραμμένες και άγραφες
με χρώματα ζωντανά ή νεκρά, αρώματα, γεύσεις, μελωδίες
Στον τέταρτο όροφο, τέσσερα δωμάτια, τέσσερις πλευρές το καθένα,
το σπίτι μου
7 Φεβρουαρίου 2017
