-Νεαρέ, ναι εσύ, έλα εδώ. Τον πλησίασε φοβισμένος. Ήταν ακόμα παράνομος μετανάστης και έτρεμε όταν του μιλούσαν. - Πώς σε λένε; -Σαχίμ, κύριο, του απάντησε -Πρώτη φορά σε βλέπω…

Στον στρατό μαθαίνεις πολλά ή τα ξεχνάς όλα, κάνεις φίλους ή εχθρούς. Αυτοί έγιναν φίλοι. Ο ένας γιος υδραυλικού, μεροκαματιάρη αλλά καλού μάστορα. Έκανε μεγάλο αγώνα να σπουδάσει τον μοναχογιό…

Το απόγευμα επισκέφτηκαν την πόλη αρκετά παραφουσκωμένα, γκρι θυμωμένα σύννεφα. Ψιχάλες δυνατές, πιασμένες χέρι-χέρι, έπεφταν με ορμή πάνω στην γη, χορεύοντας σε ξέφρενους ρυθμούς. Βροντές, αστραπές τις συνόδευαν σε αυτό το αλλόκοτο πάρτι τής ανοιξιάτικης καταιγίδας. Δρόμοι, πεζοδρόμια, παγκάκια, οροφές κτηρίων, οχημάτων, κάδοι απορριμμάτων, δένδρα είχαν μετά μια δροσερή, καθαρή όψη.

Ήταν τα μέρη μας, από εκείνα τα ευλογημένα, που όλες τις εποχές του χρόνου έρχονταν να παραθερίσουν εντόπιοι ξενιτεμένοι, μα και άλλοι μαγεμένοι, για την ομορφιά του, όλοι τους ξένοι.…

Νέος, ψηλός, ξερακιανός, με καστανόξανθα σγουρά μαλλιά, μεγάλα πράσινα μάτια και ένα φθαρμένο ράσο. Ετσι μπήκε στην υπηρεσία του Θεού, ο πατέρας του Λάμπη. Τον Λάμπη τον είχε δίπλα του…

Εδώ κι ένα μήνα δεν σηκώνεται. Κοιμάται όλη μέρα, σαν γριά που ξεχνά να ξυπνήσει. Τεμπέλα γριά, όχι απ’ αυτές που απ’ το ξημέρωμα αρπάζουν την ζωή και την στύβουν με κάθε υπόλοιπο δύναμης του κορμιού τους. Αυτή έχει θυσιάσει τα εγκόσμια, τις χαρές και τις ηδονές της ζωής για να μονάσει, άθελα της, μαζί μου.

Δύο μέρη από χυτοσίδηρο, με δαντελωτές καμπύλες, καταλήγουν σε τέσσερα στρογγυλά πέλματα, σε αρμονική απόσταση το καθένα, είναι το γερό στήριγμα του στην γη. Πάνω σ’ αυτά παράλληλα στημένες σανίδες.…

Από την παραμονή έχει συγυρίσει το σπίτι, μόνος του. Τα θέλει όλα άψογα. Σκούπισε κάθε γωνιά του διαμερίσματος, τα μπαλκόνια ακόμα και την ταράτσα τους. Πότισε όλες τις γλάστρες και…

Ο ερημίτης και οι βασίλισσες